Kocie opowieści

Maszeńka jest córką Klary. Maszeńka jest łobuz. Spośród trojga dzieci Klary była chyba najmłodsza, a z pewnością najżywsza, wcześniej od pozostałych wyrywała się na wolność z pudełka, w którym wszyscy czworo początkowo mieszkali.

Maszeńka jest bardzo sprawna, jak mały koci komandos. Po framudze drzwi balkonowych wbiega (przypomina mi to zapinanie suwaka) na szczyt tychże drzwi. Ganiając po pokoju stosuje odbicie się od ściany dla zwiększenia impetu i zmiany kierunku. Albo dla przyjemności. Kiedy mieszka z Klarą, bardzo ją gania, ale i polizać przychodzi. Po dłuższym wspólnym pobycie Klara też zaczyna odpowiadać Maszeńce lizaniem, ale bardzo wyraźne jest, że robi to z obrzydzeniem, całkowicie we władzy instynktu, który każe lizać drugiego kota.

Maszeńka jest bardzo towarzyska i przymilna. Na widok człowieka często robi zająca -- ale o tym to Marta powinna opowiedzieć. Kiedy była malutka, przewracała się przy tym często na plecki, co było, oczywiście, szalenie rozczulające.